بررسی مضامین پایداری در شعر حسن عبدالله القرشی

حسن عبدالله قرشی، یکی از شاعران متعهّد و مبارز عربستان است. همراهی با کشورهای مظلوم و ستمدیده و احساس مسئولیت نسبت به آن ها، او را به شعر پایداری سوق داد. مسأله فلسطین، مهمّترین مسأله در جهان اسلام است و بخاطر همین اهمیّت، شاعر به انتفاضه فلسطین در بیشترین قصائدش پرداخته است تا جایی که می توان گفت این امر (شاه بیت) را در دیوانش تشکیل داده است. این شاعر بزرگ از نوگرایان قصیده شعری در ادبیّات عربستان است. وی به صورت عام در بسیاری از نمونه هایش و بخصوص غزل، شاعری رمانتیکی است. غزل جایگاه گسترده ای از اشعارش را تشکیل داده است، که این امر دلالت بر گرایش رمانتیکی شاعردارد. البته این امر مانع از آگاهی او در زمینه ی مسائل سیاسی نشد. بلکه روح مبارزه طلبی او را به دفاع از ملّت های آزاده سوق می دهد. او با اشعار انقلابی اش نظام های ظالم را هدف قرار داده و آنها را به لرزه در می آورد. این شاعر مبارز فقط به بیان درد و رنج های کشور خود نمی پردازد بلکه درد و رنج همه ی کشورهای جنوب شرقی آسیا و کشورهای آفریقایی را نیز به تصویر می کشد؛ و زبان شعر را به این دلیل برگزیده است که شعر تأثیر گسترده تری در برانگیختن روحیّه ی مبارزه در بین مردم دارد. دیوان (فلسطین و کبریاء الجرح) در همه ی سطرها و ابیات و قصائدش نماینده فصلی از تراژدی فلسطین است. قرشی نسبت به ملّت های تحت ظلم و ستم، دیدی جهانی دارد. او معتقد است که تنها راه رسیدن به آزادی مقاومت و مبارزه و انقلاب است. دعوت به مبارزه و پایداری، امید به آزادی و اعلام نارضایتی از سکوت سران کشورهای عرب در برابر تجاوز متجاوزان، مهمّترین مضامین و درون مایه ی شعر پایداری این شاعر را تشکیل می دهند. وی عشق و علاقه¬ی خود را نسبت به وطن ابراز داشته¬ و برای نشان دادن این علاقه به گذشته هم باز می گردد. به ذکر مجد و شرف گذشته¬ ی عرب پرداخته و به آن افتخار می¬کند. اساطیر و نمادهای کهن، شخصیّت¬های تاریخی و مذهبی عرب، و اسلام جایگاه ویژه¬ای در ادبیّات مقاومت این شاعر بزرگ دارد. قرشی در بیان مضامین پایداری خود، از اعتدال خارج نشده و از تشبیه ها و آرایه های ساده و قابل فهم استفاده کرده است. به این ترتیب با مفاهیم و واژگانی ساده، مفهوم اصلی اشعار پایداری اش را که همان بیداری مردم و ادامه ی مبارزه تا پیروزی نهایی است ، به مخاطبانش إلقا می کند.